مژه‌های پُر پشت بر زیبایی چشم‌ها افزوده و در کنار سایر عناصر صورت مانند ابروها، خط موی پیشانی، گونه، بینی، لب‌ها و چانه، تصویر منحصر به فردی به چهره انسان می‌بخشند.
از طرفی فقدان مژه در ظاهر شخص تاثیر منفی می‌گذارد. شایان ذکر است که از نظر آناتومی نقش مژه‌ها در انسان و حیوانات حفاظت از چشم‌ها در برابر گرد و خاک است.
اکثر مراجعه‌کنندگان خانم‌هایی هستند که مژه‌هایی سالم و طبیعی دارند و صرفا برای افزایش اندازه و رنگ مژه‌ها و پر پشتی آنها اقدام به کاشت می‌کنند.
بعضی از افراد نیز دچار اختلال خود زشت‌بینی هستند که بهتر است قبل از انجام این کار مشاوره با روان پزشک داشته باشند. چرا که این افراد تصویر معیوبی از ظاهر خود در ذهن دارند و دائما برای بهبود وضع ظاهری خود به اقدامات زیبایی متعدد متوسل می‌شوند.
کاشت مژه در واقع چسباندن مژه مصنوعی به وسیله چسب‌های مخصوص بسیار قوی است که به راحتی قابل کندن نباشد. اما این کار عوارض جانبی هم دارد مثل:
۱- تغییر رنگ پلک در ناحیه اطراف چشم خصوصا تیره رنگ شدن پوست در حاشیه پلک.
۲- تحریک چشم که علائمی از جمله قرمزی، خارش، ورم، سوزش، خشکی و در بعضی موارد پوسته ریزی پلک چشم.
۳- ریزش مژه.
۴- چسبی که مژه‌ها را می‌چسباند باعث تحریک پوست پلک شده و زمینه آلرژی چشم را فراهم می‌‌کند و از طرفی مژه مصنوعی محلی برای تجمع باکتری‌ها و آلودگی‌ها است و خود می‌تواند کانونی برای انتشار عفونت باشد.
 
اخیرا استفاده از آنالوگ‌های پروستاگلاندین در درمان طبی کم پشتی مژه‌ها مورد توجه قرارگرفته است. معروف‌ترین این داروها لاتانوپروست latanoprost است که به شکل قطره چشمی برای پایین آوردن فشار چشم در گلوکوم مورد استفاده قرار می‌گیرد.