نحوه تزریق در مطلوبتر بودن و کم خطرتر بودن آن بسیار مهم است. پزشک معالج باید اولا شناخت دقیق و کافی‌ از ساختمان پوست (به‌خصوص در صورت) و اجزای صورت داشته باشد. ثانیا به تکنیک این روش که شامل محل مناسب، مقدار تزریق و قرار دادن این مواد در لایه های‌ مناسب پوستی است کاملا آشنا باشد.
به‌دین منظور پس از بی‌حس کردن موضع و اطمینان دادن به بیمار به وسیله سرنگ مخصوص و سوزن‌هایی ظریف با زاویه‌ای‌ درست میزان دقیقی‌ از دارو در یکی‌ از لایه‌های پوستی و یا زیرپوستی تزریق می‌گردد.
تنها در کسانیکه سابقه حساسیت شدید به این مواد را دارند نباید به‌کار رود. همچنین افرادی که داروهای ضد انعقاد و آسپیرین یا بروفن یا داروهای مشابه مصرف می‌کنند باید یک هفته قبل آنرا قطع  کنند.
میزان کمی‌ درد، تورم و کبودی از پیامدهای معمول این تزریقات است که پس از چند روز به حالت طبیعی برمی‌گردد.
ادامه یافتن درد و تورم ممکن است به علت عفونت یا واکنش به مواد باشد که قالب آنها به درمان آنتی بیوتیکی پاسخ می‌دهند.
در موارد کمی‌ احتمال عدم تقارن و ناهماهنگی در محل تزریق و یا در مقایسه با طرف مقابل بوجود آید.
پس از تزریق باید به نکات زیر توحه داشت:
. عدم قرار گرفتن زیر نور خورشید برای چند ماه و یا استفاده از کرمهای محافظت کننده
•    عدم فعالیت سنگین به‌مدت ۲۴ ساعت
•    قرار دادن کیسه یخ به‌مدت ۲۴ ساعت
•    محل تزریق را در روزهای اول نباید ماساژ داد